W analizie uwzględniono 391 zidentyfikowanych przypadków złamań zlokalizowanych pozakręgosłupowo. Grupę kontrolną stanowiło 1955 osób bez złamań. W analizie wieloczynnikowej wykazano, że leki przeciwdepresyjne zwiększały ryzyko takich złamań o 64%. Warto jednak odnotować, iż w analizie podgrup istotnie zwiększone ryzyko tych złamań (wzrost ponaddwukrotny) stwierdzono jedynie u badanych aktualnie stosujących leki przeciwdepresyjne z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (iloraz szans, OR=2,38) lub stosujących trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (OR=2,11). W grupie kobiet, u których od niedawna lub od dłuższego czasu zaprzestano terapii lekami przeciwdepresyjnymi nie obserwowano istotnie statystycznego wzrostu ryzyka złamań pozakręgosłupowych.
Istnieje kilka hipotez tłumaczących obserwowane zależności. Po pierwsze leki przeciwdepresyjne powodując zawroty głowy, senność, zaburzenia równowagi, zaburzenia widzenia zwiększają ryzyko upadku, a tym samym wystąpienia złamania. Ponadto leki te mogą wpływać ma metabolizm kostny, co jak się wydaje potwierdzono w badaniach in vitro. Wykazano między innymi funkcjonalne receptory i transportery serotoniny na komórkach osteoblastów i osteoklastów. Ponadto sama depresja może zwiększać ryzyko takich złamań, a wyeliminowanie jej wpływu jest trudne w prowadzonych analizach statystycznych.
Uzyskane dane wskazują na konieczność uwzględnienia wpływu leków przeciwdepresyjnych na ryzyko wystąpienia złamań przy podejmowaniu decyzji o terapii zaburzeń nastroju. W tej szczególnej grupie chorych konieczne są badania oceniające wyjściowe ryzyko złamań osteoporotycznych i ewentualne podjęcie leczenia osteoporozy.