Jest tak z powodu oddziaływania między dodatnio naładowanymi jonami sodu na zewnątrz komórki, a ujemnie naładowanymi jonami wewnątrz komórek. Potencjał ten wynosi ok 70 mV. Zjawisko nosi nazwę pompy sodowo-potasowej. Stan tej pompy i tym samym funkcjonowanie komórek w ciele oraz neuronów w mózgu, zależy nasycenia ustroju człowieka wodą. Nerwy i mięśnie funkcjonują optymalnie, jeśli właściwy jest potencjał błony komórkowej. Spadek potencjału do 60 mV powoduje znaczne osłabienie możliwości intelektualnych. Przy jeszcze niższym potencjale pojawiają się problemy w funkcjonowaniu organizmu, a przy 30 mV śmierć. Może to nastąpić w sytuacji radykalnego odwodnienia lub niedożywienia. W normalnych warunkach polaryzacja błony może się zmniejszyć, jeżeli za mały jest poziom wody w organizmie. Polaryzacja komórki oznacza, że posiada ona potencjał czynnościowy, czyli możliwość reagowania na bodźce. Umożliwia to przekazywanie sygnałów wewnątrz i między komórkami.
Dzięki temu organizm działa, nie tylko żyje. Jakość tego działania na poziomie fizycznym zależy od jakości działania komórek, czyli m.in. od potencjału błon komórkowych. Picie wody powoduje utrzymywanie odpowiedniego, zrównoważonego stężenia jonów wzdłuż wszystkich błon komórkowych. Utrzymuje się wysoka polaryzacja błon komórkowych.
Wysoki potencjał błony komórkowej zmniejsza jej wrażliwość na zewnętrzne stymulatory. W efekcie daje to naszemu układowi bioelektrycznemu możliwość działania zgodnie z naszym wyborem. Łatwiej koncentrujemy swoją uwagę na tym, co wybraliśmy. Łatwiej ograniczamy wpływ na nas, innych nieistotnych stymulatorów. Poprawia to koncentrację, zwiększa zdolność uczenia się. Dodatkowo, wzmacnia się odporność organizmu i polepsza zdrowie. Zmniejsza się szkodliwy efekt wpływu zewnętrznych pól elektromagnetycznych.
Tak więc odwodnienie ciała oznacza problemy. Może ono nastąpić nie tylko poprzez dostarczanie wody w zbyt małej ilości.
W pewnym stopniu, następuje również wskutek działania substancji zwanych diuretykami. Należą do nich: herbata, kawa, kofeinowe napoje gazowane, czekolada i alkohol. Hamują one ponowne wchłanianie wody w nerkach, osłabiając działanie hormonu antydiuretycznego. Wskutek tego, organizm traci więcej wody z moczem. Działanie to jest wzmacniane przy zjadaniu soli (np. czipsy, solone orzeszki, paluszki). Nierównowaga soli i wody w organizmie uaktywnia ośrodki pragnienia w hipokampie. Więcej pijemy diuretyków i stajemy się bardziej odwodnieni! Najbardziej odwodnieni nie czują już pragnienia. To efekt ignorowania pierwszych sygnałów ostrzegawczych wysyłanych przez ciało.
Substancje moczopędne mają też związek z bólami głowy. Przyczyną bólu może być odwodnienie oraz w efekcie zmniejszenie produkcji płynu mózgowo-rdzeniowego i zwężenie naczyń krwionośnych w mózgu.
Soki owocowe poprzez dużą zawartość cukru wiążą wodę w organizmie. Zmniejszają tym samym ilość składników potrzebnych do utrzymania odpowiednich własności elektrolitów w ciele. Podobnie inne napoje z zawartością sody dietetycznej. Organizm traktuje je jak pokarm; zabiera wodę z innych części ciała i tworzy substancje niezbędne do strawienia tych napojów. Po przetworzeniu, ostateczne, dostarczają one wody metabolicznej.
Najbardziej odpowiednim dla organizmu napojem jest czysta, niegazowana woda. Picie małymi łykami utrzymuje ciało w stanie nawodnionym. Wówczas mózg i cały organizm pracuje z optymalną efektywnością. W normalnych warunkach ciało potrzebuje 20 ml wody na 1 kg wagi. Oznacza to konieczność wypicia ok. 1 l przy wadze 50 kg, a 1,5 l, przy wadze 75 kg. Organizm ciągle traci wodę, więc potrzebne jest ciągłe jej dostarczanie. W okresach wysiłku lub stresu obliczoną ilość należy podwoić lub nawet potroić. Picie zwiększonej ilości wody wymaga przyzwyczajenia organizmu. Z czasem ciało zamiast w warunkach ciągłego niedoboru wody, zacznie funkcjonować w pełnym nawodnieniu, czyli w większym komforcie.
Wodę, jak wszystko inne, można przedawkować. Jednak bardzo trudno jest zmusić organizm do wypicia nadmiernej jej ilości. Niekiedy, dostarczanie wody w dużej ilości szkodzi. Tak jest w przypadku niedożywienia i niewystarczającego spożycia białka. Wówczas, niski poziom albumin powoduje nietrzymanie wody we krwi. Nie dostaje się ona do mózgu i komórek nerwowych, a powoduje obrzęki. Ostrożnie i niezbyt dużo wody powinny pić osoby z niewłaściwym wydzielaniem hormonu antydiuretycznego lub psychogennym zwiększeniem pragnienia. Jednak takie sytuacje są bardzo rzadkie. Dla prawie wszystkich ludzi picie wody w ilości 20 ml na 1 kg wagi ciała jest koniecznością. Więcej o znaczeniu wody przeczytasz w artykule Bez wody o wodzie.
Krzysztof Pietraszek jest redaktorem serwisu http://superumysl.pl, nauczycielem i trenerem technik pracy umysłowej.
Na jego stronach znajdziesz więcej podobnych artykułów, bezpłatne kursy i e-booki oraz możliwość profesjonalnego treningu technik pracy umysłowej.
