W Journal of the American College of Cardiology ukazał się artykuł podsumowujący dostępne wyniki badań oraz omawiający braki w danych dotyczących stosowania tych leków u osób po zawale serca (OZW). ASA zmniejsza ryzyko ponownych OZW, a także zgonów wynikających z przyczyn sercowo-naczyniowych u pacjentów po OZW. Zgodnie z wytycznymi, lek ten powinien być stosowany bez ograniczeń czasowych w prewencji wtórnej w tej grupie chorych i konieczne jest wyważenie pomiędzy ryzykiem krwawienia a korzyściami z takiego leczenia. Dotyczy to przede wszystkim osób w podeszłym wieku.Statyny, chociaż redukują ryzyko powikłań u chorych po OZW, to ich kontynuacja zwłaszcza w wysokich dawkach i w prewencji pierwotnej budzi wątpliwości w kontekście działań niepożądanych u osób starszych oraz zachorowań na cukrzycę.
BB zalecane po OZW wiążą się ze zmniejszeniem chorobowości i śmiertelności, niemniej jednak brak jest przekonujących danych odnośnie ich przydatności po incydentach niepowikłanych (wytyczne AHA/ACC zalecają stosowanie BB przez 3 lata po OZW u pacjentów z prawidłową frakcją wyrzutu). Podobnie w odniesieniu do ACEI, które są zalecane u wszystkich pacjentów po OZW, nie dysponujemy jednoznacznymi danymi w odniesieniu do pacjentów niskiego ryzyka.
Ograniczeniem jest także założenie, że ryzyko jest jednakowe przez wiele lat, bez jednoznacznych danych potwierdzających tę hipotezę. Co więcej, w ostatnim okresie zmieniały się zasady postępowania, w tym leczenie OZW angioplastyką, podczas gdy wiele badań randomizowanych przeprowadzono w erze fibrynolizy. Zmieniające się kilkukrotnie definicje OZW także komplikują ocenę efektywności leków. Podobnie wykluczanie z badań randomizowanych osób starszych zaburza pełną ocenę.
Nie można wykluczyć, że korzystny efekt leków będzie zniesiony przez polipragmazję związaną z chorobami współistniejącymi, a tym samym wyższe ryzyko interakcji i działań niepożądanych.
W podsumowaniu, autorzy zwracają uwagę na fakt, że nie można wykluczyć zmniejszonej skuteczności leków kardiologicznych podczas ich wieloletniego stosowania. Dotychczas praktycznie nie badano tego zagadnienia. Wskazane byłoby przeprowadzenie badań, w których oceniano by bezpieczeństwo i efektywność odstawiania leków. Niewątpliwie jest to zagadnienie bardzo złożone, stwarzające wiele problemów i zdaniem autorów powinno stać się przedmiotem szerokiej debaty.
