Porównywano diety Atkinsa (o najniższej zawartości węglowodanów i najwyższej zawartości tłuszczów), Zone (o niskiej zawartości węglowodanów i podwyższonej zawartości tłuszczy), LEARN (zgodną z proponowanymi w USA standardami Dietary Guidelines Advisory Committee) i Ornish (charakteryzująca się najwyższym udziałem węglowodanów i najniższym spożyciem tłuszczów). Dobowa kaloryczność posiłków mieściła się w zakresie 1500-1600 kcal. Największy średni spadek masy ciała, wynoszący 4,7 kg, uzyskano u kobiet stosujących dietę Atkinsa. W dietach Zone, LEARN i Ornish średnia redukcja masy ciała wyniosła odpowiednio 1,6; 2,2 kg i 2,6 kg. Pomimo wysokiego udziału tłuszczów dieta Atkinsa nie była przyczyną powikłań metabolicznych. Wręcz przeciwnie, w tej grupie obserwowano największa redukcję stężeń trójglicerydów (o 29,3 mg%), największy przyrost stężenia cholesterolu HDL (o 4,9 mg%), jak również największą redukcję skurczowego (o 7,6 mmHg) i rozkurczowego (o 4,4 mmHg) ciśnienia tętniczego. Pogorszeniu nie uległy stężenia cholesterolu LDL, glukozy i insuliny na czczo. Autorzy we wnioskach wskazują, że diety z obniżoną zawartością węglowodanów mogą stanowić alternatywę dla diet zalecanych w standardach, z zastrzeżeniem, że długotrwałe skutki ich stosowania nie są znane.