Po dostosowaniu danych do wieku, płci, statusu społecznego, czasu wystąpienia zawału, wpływu innych przyjmowanych leków okazało się, że wskaźniki śmiertelności u osób leczonych NLP były istotnie wyższe niż w grupie osób, które leków tych nie brały (wskaźniki ryzyka dla zgonu z jakiejkolwiek przyczyny 5.03; 4.24; 3.76; 1.96; 1.22 odpowiednio dla preparatów rofecoxib >25 mg/dziennie; celecoxib >200 mg/dz; diclofenac >100 mg/dz; ibuprofen >1200 mg/dz i innych NLP). Ryzyko powtórnego zawału było wyższe o 50%, ale wartość ta nie osiągnęła istotności statystycznej. Autorzy zwracają uwagę, że przyczyną zdecydowanej większości zgonów mógł być ponowny MI, ale związku tego nie potwierdzono, gdyż część chorych zmarła poza szpitalem, a przyczyn tych śmierci nie baza danych nie zawierała. W opinii autorów, mimo ograniczeń związanych z obserwacyjnym charakterem badania, znaczący wzrost ryzyka śmierci u osób przyjmujących inhibitory COX-2 i inne NLPZ po zawale serca nakazuje ogromną ostrożność w stosowaniu tych środków.